Zasadą jest, że rodzice obowiązani są do świadczeń alimentacyjnych względem dziecka, które nie jest jeszcze w stanie utrzymać się samodzielnie, chyba że dochody z majątku dziecka wystarczają na pokrycie kosztów jego utrzymania i wychowania. Kiedy rodzice dziecka się rozstają, pojawia się często pytanie, jak obliczyć wysokość alimentów na dziecko.
Zakres świadczeń alimentacyjnych zależy od usprawiedliwionych potrzeb uprawnionego (dziecka) oraz od zarobkowych i majątkowych możliwości zobowiązanego (rodzica). Do usprawiedliwionych potrzeb dziecka należy zaliczyć m.in. koszty wyżywienia, część kosztów utrzymania mieszkania, koszty związane z zakupem środków czystości i higieny, edukacji, opieki medycznej, leków, odzieży, obuwia oraz tych związanych ze spędzaniem czasu wolnego - chodzi bowiem o stworzenie dziecku normalnych warunków bytowania, odpowiadających jego wiekowi, stanowi zdrowia i innym okolicznościom konkretnej sprawy. Wszystkie wspomniane koszty powinny być udokumentowane – może być to zrobione np. za pomocą zaświadczeń, rachunków.
Obowiązek alimentacyjny każdego z rodziców względem dziecka istnieje niezależnie od tego, czy pochodzi ono z małżeństwa, czy też jest dzieckiem pozamałżeńskim. Dzieci mają prawo do równej stopy życiowej z rodzicami, którzy obowiązani są podzielić się z nimi nawet bardzo skromnymi dochodami. Należy również pamiętać, że wykonanie obowiązku alimentacyjnego względem dziecka, które nie jest jeszcze w stanie utrzymać się samodzielnie, może polegać także, w całości lub w części, na osobistych staraniach o jego utrzymanie lub wychowanie.