Współwłasność występuje wtedy, gdy więcej niż jedna osoba jest właścicielem jednej rzeczy ruchomej bądź nieruchomości. W przypadku takim, każdy ze właścicieli ma prawo korzystać z danej rzeczy w ściśle określony sposób, ale nie może nią samodzielnie rozporządzać. Współwłasność może stwarzać duże problemy, szczególnie w sytuacji, gdy właściciele nie są zgodni co do tego, w jaki sposób ma ona być zarządzana.
W polskim prawie istnieją 2 rodzaje współwłasności: łączna i w częściach ułamkowych. Współwłasność łączna ma charakter osobisty i bezudziałowy, powstaje ona w wyniku określonych czynności prawnych. Przykładem takiej współwłasności jest wspólność ustawowa małżeńska. Współwłasność w częściach ułamkowych polega na tym, że każdy ze współwłaścicieli dysponuje swobodnie swoim udziałem. Zażądać zniesienia takiej współwłasności może każdy ze współwłaścicieli i może to nastąpić na dwa sposoby: na mocy umowy bądź na mocy orzeczenia sądowego.
Do zniesienia współwłasności na mocy umowy stosuje się przepisy ogólne Kodeksu cywilnego. W przypadku zniesienia współwłasności nieruchomości, konieczne jest zawarcie umowy w formie aktu notarialnego pod rygorem nieważności, a u notariusza muszą stawić się wszyscy współwłaściciele osobiście (lub ich pełnomocnicy) i wyrazić zgodę na treść aktu notarialnego.
W sytuacji sądowego zniesienia współwłasności wniosek do Sądu może złożyć każdy ze współwłaścicieli, jak również spadkobierca zmarłego współwłaściciela. We wniosku należy dokładnie określić rzecz, a w przypadku nieruchomości wskazać jej położenia, powierzchnię, części składowe oraz prawa związane z nieruchomością, należy też wskazać proponowany sposób zniesienia współwłasności.